Μεγάλη Τρίτη: Το Τροπάριο της Οσίας Κασσιανής της Υμνογράφου

Η Μεγάλη Τετάρτη (Μ.Τρίτη βράδυ) είναι αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα (Λουκ. 7,47),
 που μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Κυρίου με πολύτιμο μύρο και συγχωρήθηκε για τα 
αμαρτήματα της, καθώς μετανόησε ειλικρινά.

Το Τροπάριο της Κασσιανής

Κύριε, ? ?ν πολλα?ς ?μαρτίαις περιπεσο?σα Γυνή,
τ?ν σ?ν α?σθομένη Θεότητα, μυροφόρου ?ναλαβο?σα τάξιν,
?δυρομένη μύρα σοι, πρ? το? ?νταφιασμο? κομίζει.
Ο?μοι! λέγουσα, ?τι ν?ξ μοι, ?πάρχει, ο?στρος ?κολασίας,
ζοφώδης τε κα? ?σέληνος, ?ρως τ?ς ?μαρτίας.
Δέξαι μου τ?ς πηγ?ς τ?ν δακρύων,
? νεφέλαις διεξάγων τ?ς θαλάσσης τ? ?δωρ·
κάμφθητί μοι πρ?ς το?ς στεναγμο?ς τ?ς καρδίας,
? κλίνας το?ς Ο?ρανούς, τ? ?φάτ? σου κενώσει·
καταφιλήσω το?ς ?χράντους σου πόδας,
?ποσμήξω τούτους δ? πάλιν, το?ς τ?ς κεφαλ?ς μου βοστρύχοις·
?ν ?ν τ? Παραδείσ? Ε?α τ? δειλινόν,
κρότον το?ς ?σ?ν ?χηθε?σα, τ? φόβ? ?κρύβη.
?μαρτι?ν μου τ? πλήθη κα? κριμάτων σου ?βύσσους,
τίς ?ξιχνιάσει ψυχοσ?στα Σωτήρ μου;
Μ? με τ?ν σ?ν δούλην παρίδ?ς, ? ?μέτρητον ?χων τ? ?λεος.

Σε μετάφραση του ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ

Κύριε, γυναίκα αμαρτωλή, πολλά
πολλά, θολά, βαριά τα κρίματά μου.
Μα Κύριε, πως η θεότης Σου μιλά,
μέσ? στην καρδιά μου!

Κύριε, προτού σε κρύψ? η εντάφια γη
από τη δροσαυγή λουλούδια πήρα
κι απ? της λατρείας την τρίσβαθη πηγή
σου φέρνω μύρα.

Οίστρος με σέρνει ακολασίας ? Νυχτιά
σκοτάδι, αφέγγαρο, ανάστερο με ζώνει,
το σκοτάδι της αμαρτίας, φωτιά
με καίει, με λιώνει.

Εσύ που από τα πέλαα τα νερά
τα υψώνεις νέφη, πάρε τα Έρωτά μου,
κυλάνε, είναι ποτάμια φλογερά
τα δάκρυά μου.

Γείρε σ? εμέ. Η ψυχή μου πως πονεί!
Δέξου με Εσύ που δέχτηκες και γείραν
άφραστα ως εδώ κάτου οι ουρανοί
και σάρκα επήραν.

Στ? άχραντά Σου πόδια, βασιλιά
μου Εσύ, θα πέσω και θα στα φιλήσω
και με της κεφαλής μου τα μαλλιά
θα στα σφουγγίσω.

Τ? άκουσεν η Εύα μέσ? στο αποσπερνό
της παράδεισος φως ν? αντιχτυπάνε,
κι αλαφιασμένη κρύφτηκε ? Πονώ,
σώσε, έλεος κάνε.

Ψυχοσώστ? οι αμαρτίες μου λαός
τ? αξεδιάλυτα ποιός θα ξεδιαλύσει;
Αμέτρητό Σου το έλεος, ο Θεός!
Άβυσσο η κρίση.